خاکبرداری : با عمق 1 الی 2 متر با توجه به توانایی خاک درپایدار ماندن بدون مهار برای مدت زمان 24 تا 48 ساعت می باشد . پهنای خاکبرداری باید به حدی باشد که براحتی بتوان تجهیزات لازم جهت حفاری را قرار گرفته شود.(حدود 5 متر)

حفاری سوراخ ها جهت قرار گیری نیل : سوراخ ها باید به طول ، قطر ، جهت و فواصل معیـــنی بر اساس طراحی ایجاد گردند.

نصب نیل ها و اجرای دوغاب ریزی : نیل ها در سوراخ های حفر شده جای می گیرند . نیل ها به طور رایج آرماتور می باشند، اگرچه نیل های توخالی فولادی نیز اجرا می گردند.(راد خود حفار) برای آنکه نیل ها به خوبی توسط دوغاب احاطه شوند سنترلایزر جهت نگه داری فواصل بین نیلها و دیواره داخلی سوراخ ها بر روی نیلها تعبیه گشته است. شلنگ های تزریق نیز در همراه با آماده کردن نیل ها به داخل گمانه هدایت می شوند. زمانی که محافظت در برابر خورندگی و فرسایش ضروری باشد از اپوکسی استفاده می شود که از خورندگی بیشتر نیل ها می کاهد. سپس سوراخ ها توسط شلنگ های تزریق با دوغاب پر می گردد. فشار تزریق توسط طراح نیلینگ مشخص می گردد. قبل از اجرای گام چهارم ( اجرای پوسته ) نوارهای زهکشی ژئوکمپوزیت بر روی نمای سطح خاکبرداری در بخشهای میانی در مجاورت مکان هایی که نیل گذاری شده اجرا می گردند.نوارهای زهکشی لوله شده در پاشنه خاکبرداری اولیه برای نصب در مرحله بعد باقی می ماند. نوارهای زهکشی می بایستی تا انتهای دیواره ادامه یافته و آب را به پاشنه نهایی انتقال داده و در نهایت آن را توسط پاشنه زهکشی به خارج از خاکریز برساند. .

اجرای شاتکریت: پوسته موقت برای ایجاد تکیه گاه و مهار سطح خاکبرداری قبل از مراحل بعدی حفاری اجرا می گردد. رایج ترین دیواره موقتی که اجرا می شود شامل یک لایه مسلح کننده سبک به همراه لایه شاتکریت به ضخامت 100 میلیمتر ( 4 اینچ ) می باشد. مسلح کننده شامل شبکه ای از سیم های جوشداده شده ( مش ) می باشند که تقریبا در وسط ضخامت شاتکریت اجرا می شوند.طول مش به گونه­اي بايد باشد كه حداقل يك چشمه كامل شبكه با پانل بعدي WWM هم پوشاني برقرار كند. در طی مرحله بعدی صفحات باربر بر روی سر نیل ها بر آمده از سوراخ ها نصب می گردند. مهره شش وجهی و واشرها متعاقبا بر روی سر نیل ها بر صفحه باربر محکم نصب می گردند.

اگر لازم باشد ممکن است تستهایی بر روی نیل های اجرا شده برای اندازه گیری جابه جایی و اثبات ظرفیت باربری قبل از پروسه حفر خاکبرداری بعدی صورت پذیرد. قبل از شروع پروسه بعدی خاکبرداری منطقه بتن پاشی شده باید حداقل به مدت 72 ساعت و یا دست یافتن به مقاومت فشاری 3 روزه ( به طور نمونه 10.5 مگا پاسکال ) به خوبی حفاظت شود.

احداث تراز های بعدی خاکبرداری : گام های اول تا چهارم برای پایداری خاکریز اجرا می شود. در هر مرحله از خاکبرداری نـــوارهای عمودی زهکشی تا پایین خاکـــریز ادامه پیدا می کنند. پانل جدیدی از WWM متعاقبا برای یک لایـــه همپوشانی کامل اجرا می گردد. شات کریت های موقــت اجرا شده به وسیله سیم آرماتور بندی به شاتکریت قبلی خاکبــرداری شده متصـــل می گــردد. در انتهای خاکبرداری نوارهـــای زهکشی در پاشنه خاکریز جمـــع می شوند و پاشنه زهکــش دیـــواره را تشکیل می دهند.

احداث پوسته دائمی و نهایی (در صورت نیاز) : پس از انکه خاکبـــرداری به تراز مورد نظر رسید و نیل ها نصب گشتند و تستهای بارگذاری صورت پذیرفت پوستــه و نمای نهایـــی احداث می گردد . پوسته نهایی ممکــن است شامل بتن درجای ( CIP ) مسلح ، شاتکریت مسلح و یا پانلهای بتنی پیش ساخته باشد . آرماتورهاي روكش دائم ، همان ميلگردهاي معمولي يا شبكه WWM مي­باشد .

گام های مختلف دیگری نیز ممکن است با توجه به نوع و شرایط پروژه ضروری باشند. برای مثال در حالتیکه پایداری شیب در اثر خاکبرداری ناپایدار و بحرانی گردد شاتکریت ممکن است بلا فاصله بعد از هر مرحله خاکبرداری و قبل از حفر سوراخ ها و نصب نیل ها اجرا گردد.